एकरूप

समोरी पाहता तुला, गालांत लाजूनी आले,
सारे तुझ्याचसाठी हे, स्वत:स विसरूनी आले...

नजरेतून तुझ्या किती टाळले संवाद मी तेव्हा,
स्पर्श होताच तुझा, अंगांग मोहरूनी आले...

किती धरावा धीर, त्या आरशास विचार ना,
मनात त्याच्या माझे, प्रतिबिंब ठेवूनी आले...

बघूनी रूप हे सुंदर, वळल्या त्या अनेक नजरा,
शल्य त्यांच्या उरातील, डोळ्यांत पाहूनी आले..

सारिता वैशाख मागे अन शुष्करानाची खूण,
वसंतात तुझ्या नव्याने, आतून उमलूनी आले...

सांग कशाला द्यावी दारावरी रोज मी हाक?
वर्दी द्यावया माझी हा मोगरा गंधूनी आले...

पैलतीरी गंगाकिनारी तुझी ऐकून वेणूधून,
ऐलतीरी नादवीत पैंजणे, राधा बनूनी आले...


-- अमोल नेरलेकर